Być sobą, tak łatwo powiedzieć

Być sobą, tak łatwo powiedzieć. To mój pierwszy wpis, więc wypadało by określić plan, przedstawić i przywitać.  Nie koniecznie w tej kolejności.

Witajcie!

Ten blog będzie moim elektronicznym pamiętnikiem. Takie moje miejsce w internecie do wyrzucania z siebie myśli. Nie wszystko może być składne i zrozumiałe dla innych. Za to ma mi pomóc w pewnych kwestiach. Z góry przepraszam i kto chce – niech czyta. 😉

Jestem Ka, choć jak na razie moje dokumenty kłamią i podają męskie imię. Jestem w trakcie rozwiązywania tego błędu.  Pozwałam rodziców na koniec lutego. Czemu? Bo taka jest praktyka wyznaczona przez Sąd Najwyższy. W połowie maja była pierwsza rozprawa. Sędzina powiedziała: ok, ale ja się boję, muszę powołać biegłego. Trochę trwało zanim znaleźli, ale już w piątek jadę do biegłej. Nie stresuję się, choć fajnie byłoby mieć właściwe dokumenty.

Przeszłam długą drogę, nie ma sensu opisywać ze szczegółami. Po długich wahaniach, rozterkach i negatywnym nakręcaniu odkryłam na grupie wsparcia „że się da”. Podjęłam decyzję – zaczynam działania w kierunku HRT. Trochę było tych działań, trochę to trwało.  Wiosną 2016 roku, mając 26 lat, zaczęłam przyjmować właściwe hormony. Niechciane dojrzewanie przestało postępować, trochę się cofnęło, a potem nastąpiło właściwe. 😉

Od listopada zeszłego roku wszędzie występuję jako ja, nie udaję faceta. W pracy zrobiłam out. Najwyższe kierownictwo przejęło się tym bardziej niż ja. Miałam szczęście, jest dobrze w tym zakresie. Choć nadal muszę unikać pokazywania dokumentów.

Planuję SRS, nie wiem gdzie, może Warszawa, może Tajlandia. Może w przyszłym roku, chciałabym jak najszybciej. Pewnie też zeszlifuję jabłko, mnie osobiście wkurza, inni pewnie nawet nie zauważają. FFS – nie wykluczam, ale na pewno jest na to za wcześnie. Zresztą, nie stać mnie na obie operacje. Wystarczy ledwo na jedną, więc wolę SRS.

Nie chcę przekazywać w powitalnym wpisie negatywnych stron, więc to by było na tyle.  Pozdrawiam wytrwałe osoby, co aż tutaj dotarły. 🙂