Toruń, zegar, chmury i upływ czasu

Opinia biegłej – ciąg dalszy – psychiatra

Znów musiałam się udać do Torunia na badanie. Tym razem by pani psychiatra stwierdziła, czy jestem chora psychicznie. Miało to być tydzień temu, ale przedłużyła urlop. :/ Powiedziałam jej, że musiałam brać urlop i wstawać o 4:30, by przyjechać na 11 do Torunia. Przeprosiła mnie za tą sytuację i przeszła do diagnozowania. A samo badanie rozpoczęło się z małym opóźnieniem.

Pomiędzy wycieczkami do Torunia minął tydzień, poprzednim razem spotkałam się tylko z psycholog. O czym możecie przeczytać w tym wpisie. Tym razem obyło się bez pytania o wkurzającą miesiączkę. A o wieku dojrzewania też było. 😉

Badanie – wywiad

Takie typowe badanie psychiatryczne, pytała o choroby w rodzinie, czy rodzice żyją (jakby nie byli stronami…). Zapisała ze cztery strony A4, całkiem sporo.

Ogólnie była miła, zwracała się prawidłowo. Pytała się jak to było, co się działo, zebrała wywiad o rodzinie, otoczeniu. Pytała się o występowanie objawów chorób psychicznych, takich jak głosy, które coś nakazują zrobić, strach, uczucie obserwowania, obgadywania itp. Nie wspomniałam o sytuacji z SKM. Te obgadywanie mnie było niestety prawdziwe. A mogło mnie spotkać tylko ze względu na wzrost, cis dziewczyny też mogło to spotkać.

Chciała się więcej dowiedzieć o wieku dojrzewania, kiedy wiedziałam, że jestem dziewczyną. Tutaj wspomniałam o reakcji odrzucenia informacji o transseksualizmie. Dawno temu (może w 2007 lub 2008) trafiłam na Niebieską stronę. Przeczytałam chyba cały portal, ale stwierdziłam, że to nie mogę być ja, zaprzeczyłam wszystkiemu. Dopiero po paru latach wróciłam do tematu z poczuciem, że pora coś zmienić ze swoim życiem, o czym też wspomniałam.

Epizod depresji

Musiałam też wspomnieć o epizodzie depresji w technikum, szkolne prześladowania przyczyniły się do tego. Moja pewność siebie i poczucie własnej wartości osiągnęły wtedy dno. Byłam u psychiatry i psycholog, ale nie miałam odwagi wspominać o niczym nie zgodnym z społecznym konstruktem płci męskiej. Nie uważałam się za TS, choć jakieś wieści o trans w gazetach czytałam, ale chyba wszystkie były negatywne, nie chciałam takiego traktowania. Bałam się.

Wtedy jakoś się wzięłam w garść, zebrałam się w sobie. Jak zauważyła moja psycholog – sporo sama osiągnęłam. Jak to czyta, to ją pozdrawiam! 🙂 Nie opowiedziałam ze szczegółami co się działo, nie było na to czasu. Za to powiedziałam, że 16 miesięcy chodziłam na terapię psychologiczną, co mi pozwoliło poukładać sobie wszystko w głowie i przepracować wiele spraw. Choć przyznaję, że na koniec już tylko opinia psychologiczna była mi potrzebna.

Takie prześladowania skończyły się na koniec technikum, po prostu mieli mnie pewnie za niegroźne dziwadło. Jednak nie chciałabym się widzieć z paroma osobami. Na studiach było znacznie lepiej, miałam respekt za wiedzę. A dobre kontakty ze mną mogły być przydatne na koniec semestru. 😉

Niestety udawanie kogoś kim się nie jest było coraz cięższe. Nie mogłam wyrazić siebie, być sobą. Musiałam dodać, przez minę psychiatry, że nigdy nie byłam kimś innym, ale musiałam kontrolować co mówię i robię. Jeszcze by zdiagnozowała jakieś rozdwojenie jaźni. 😉

Czułam, że robiło się coraz gorzej, wtedy zaczęłam szukać informacji, znalazłam pracę co dało mi możliwości finansowe, znalazłam psycholog – Martę Kosińską. Poszłam na grupę wsparcia, do seksuologa, zaczęłam HRT. A na końcu drogi – wszędzie mogłam być sobą. Co wiązało się z outem w pracy. Kiedyś go opiszę.

Powrót i szybkie wyjście

Takie streszczenie otrzymała pani psychiatra. O tym ile kosztują operacje SRS też wspomniałam, o braku refundacji też. Myślała, że są finansowane z NFZ. Wspomniałam też, że za pozew zapłaciłam 600 zł i 500 zł zaliczki na opinię biegłych. O tym ostatnim powtarzałam co najmniej dwa razy. A dalej nie wiedziała jak z zapłatą za badanie. Chciała dzwonić do psycholog co mnie badała wcześniej, bo ona zleciła przebadanie mnie. Wcześniej jej powiedziałam, że o 12:30 mam busa z dworca, jakiś kwadrans drogi, więc wyszłam zanim się dowiedziała telefonicznie. Była trochę zakręcona, słabo znała akta sprawy, a miała je przed sobą. Wszystkie rozliczenia są oczywiście przez sąd, bo sąd zleca sporządzenie opinii. Widocznie, albo mnie nie słuchała, albo moje wyjaśnienie było niewystarczające.

Na PKS do Gdańska zdążyłam, wróciłam dość wcześnie do domu, jednak przez zbyt małą ilość snu byłam padnięta. Zarówno psycholog jak i psychiatra obiecały szybko zrobić opinię. Wspomniałam jak to jest z używaniem dokumentów niezgodnych z płcią, oraz o planach na SRS.

 


Opublikowano

/ ostatnio zmodyfikowano

w

,

przez

Komentarze

Śmiało skomentuj:

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Zadaj śmiało pytanie!

Nie przegap nic!

Join 49 other subscribers

Wesprzyj działalność Ka

Działam od lat. Moim paliwem jest dawanie innym wsparcia. Cieszę się z każdego podziękowania, udostępnienia, potwierdzenia, że moje działania są ważne i mają wartość. Nawet 5 zł będzie dla mnie ogromnym wsparciem! Dziękuję, że jesteście! 💜

Cyklicznie: Logo Patronite

Jednorazowo: Darowizna (kartą, przelewem)