Relacja ze spotkania Interpłciowość bez tajemnic

Interpłciowość bez tajemnic – relacja ze spotkania

Byłam na czwartkowym spotkaniu Interpłciowość bez tajemnic w Gdańsku. Nie mogę sobie odpuścić relacji z niego. Interpłciowość ma punkty styczne z transpłciowością, dlatego edukowanie w tym temacie jest też dla mnie ważne. Magda Rakita opowiadała o interpłciowości, dyskusję prowadziła profesor Renata Ziemińska.

Spotkanie Interpłciowość bez tajemnic zostało zorganizowane przez Kampanię Przeciw Homofobii i Tolerado, w ramach  projektu „I Ty masz moc” prowadzonego przez Kampanię Przeciw Homofobii przy współudziale OII Europe, Trans-fuzji, Fabryki Równości, Kultury Równosci, Tęczówki, Queerowego Maja i Tolerado.

Interpłciowość Magda zna z autopsji

Zacznę od przedstawienia Magdy. Na co dzień mieszka w UK, jakieś dwa lata temu zaczęła działać w temacie interpłciowości. Jest w trakcie pisania książki na ten temat. Urodziła się jako typowa kobieta, jednak okres dojrzewania nie przebiegał tak jak u typowej kobiety. Okres nie nadchodził, miała troszkę większą muskulaturę. W końcu trafiła do lekarza co postawił diagnozę – interpłciowość. Choć nie użył tego słowa oczywiście, ale o sposobie komunikowania tego za chwilę.

Jak opowiadała, wyjaśniało to co się z nią działo, a jej matka była w wielkim szoku. W dalszych badaniach wyszło, że ma wewnętrzne jądra. Lekarze chcieli je szybko usunąć, jednak jej mama trzeźwo myśląc odroczyła tą operację, ze względu na szkolne egzaminy córki. W związku z usunięciem gonad musi być na HRT do końca życia – podobnie jak ja. Choć powody zupełnie inne, w jej przypadku raczej nie było to konieczne.

Interpłciowość, Magda Rakita, i prof. Renata Ziemińska, z prawej strony flaga interpłciowościMagda Rakita i prof. Renata Ziemińska 

Czym jest interpłciowość?

Interpłciowość to stan pomiędzy typowymi płciami – kobiecą i męską. To pojęcie jest określeniem na wiele wariantów zróżnicowania płciowego, na wielu poziomach oznaczania płci. Może dotyczyć chromosomów, modyfikacji genów, zróżnicowania gonad, hormonów płciowych, genitaliów. Nie będę tutaj wymieniać, jest ich bardzo wiele. A każda osoba interpłciowa jest inna, nie wyglądają tak samo, jednak zwykle wyglądają tak jak „standardowi” ludzie. 😉

Przy urodzeniu diagnozowany jest mały odsetek przypadków dotyczących nietypowego wyglądu narządów płciowych – około 1 na 4000 urodzeń. Od przerośniętej łechtaczki i mikro penisa, po genitalia zupełnie pomiędzy typowo męskimi, a typowo kobiecymi. Niestety, często mimo braku medycznych wskazań „normalizuje” się ich wygląd już u niemowląt. Albo straszy się rakiem gonad, gdzie ryzyko jest znacznie mniejsze od przypadku raka piersi. A nikt prewencyjnie nie usuwa kobietom biustów. Tym bardziej, że rozwinięte gonady zwykle pozwalają jakoś funkcjonować organizmowi, bez ciągłego podawania leków.

Operacje, czy są konieczne?

Przykładowo – CAIS – całkowita niewrażliwość na androgeny, kariotyp 46, XY. Występują gonady męskie, jądra, produkują testosteron. Jednak organizm nie reaguje na niego. Za to w przypadku nadmiaru testosteronu zachodzi proces konwersji na estrogeny. Domyślam się, że u mnie taki proces zachodził przed HRT i tranzycją – miałam poziom testosteronu ponad męską normę, a estradiol również był wysoki. Choć to oczywiście nie interpłciowość – moje ciało reaguje na testosteron.

CAIS, podobnie jak większość innych przypadków interpłciowości jest wykrywany w wieku dojrzewania. Pokwitanie zachodzi w niespodziewany sposób, albo nie zachodzi. To wtedy rodzice zabierają swoje dzieci do lekarzy szukając odpowiedzi. U Magdy mogło to być wykryte wcześniej w czasie przepukliny w wieku kilku lat. Sęk w tym, że to wewnętrzne jądra chciały zejść, a nie miały gdzie. Jednak lekarz tego nie odkrył. Czasem też w czasie operowania tego rodzice dowiadują się, że mają interpłciowe dziecko. Czasem wychodzi to przez bezpłodność, a czasem wcale.

Jaki ma związek z transpłciowością?

Transpłciowość dotyczy tożsamości płciowej, jest ona niezgodna z przypisaną płcią. Osoby interpłciowe zazwyczaj są binarne, jednak nie zawsze. Zdarza się, że lekarze źle określają płeć noworodka, nie da się tego obiektywnie zrobić. Takie dziecko wychowuje się i co gorsza, operuje dostosowując płeć na wybraną przez lekarza wraz z rodzicami. Jak się łatwo domyślić – można nie trafić. Wtedy interpłciowość łączy się z transpłciowością – osoby dokonują tranzycji. Często przechodząc taką samą drogę jak osoby transseksualne. Niektóre dopiero wtedy dowiadują się, że są inter. W Polsce przechodzą tą samą procedurę ustalenia płci metrykalnej co osoby trans. Niejako ignorując fakt interpłciowości.

Jak lekarze o tym mówią i co robią?

Według tego co mówiła Magda, mówią w zły sposób, ale powoli coś drga w temacie. Istotna jest nie tylko treść, forma jest równie ważna. Język kreuje zachowania ludzi. Magda, wraz ze swoją mamą dowiedziała się w wieku 15 lat, ponad 20 lat temu. Dla rodzica zabrzmiało to jak wyrok – miałaś być mężczyzną, ale coś po drodze nie wyszło. Do tego można usłyszeć takie terminy jak obojnak, hermafrodyta nie wspominając o Zaburzeniach Rozwoju Płci, które są nie tylko stygmatyzujące, ale również nie do końca prawidłowe.  Dzieci tak się wyzywają. Plus, jeszcze „nikomu o tym nie mówcie” – to wywołuje stres mniejszościowy. Przez to nie wie się o innych podobnych osobach. Aktualnie używa się słownictwa interpłciowość lub intersex oraz Zróżnicowany Rozwój Płciowy.

Pomoc psychologiczna

Nie ma się do kogo odezwać, nawet do psychologa. A tutaj konsultacja z psychologiem jest wręcz niezbędna by to sobie poukładać. Dla dziecka i dla rodzica. Rodzice często wchodzą do szafy, gdy dzieci z niej wychodzą. Lekarze, czasem nie zdając sobie z tego sprawy, wpływają na decyzje rodziców. Np. mówiąc o raku i nalegając by zrobić operacje. Traktując tą naturalną różnorodność płciową jak coś wstydliwego.  A często te operacje nie są potrzebne, nie ratują życia. Mogą powodować komplikacje po latach, czy konieczność brania leków by zastąpić działanie gonad. Operacje te są często podobne do operacji SRS. Tylko po co kilkuletniej dziewczynce operacja wytworzenia pochwy? Czy przykład osoby, AMAB, ale ujście cewki moczowej nie znajdowało się na końcu prącia. Przeszła całą serię operacji w dzieciństwie, by ją przedłużyć. Teraz unika szpitali i identyfikuje się jako kobieta.

Podobnie jak w temacie transpłciowości, w interpłciowości jest podobny schemat. Obie są naturalnie występującymi rzeczami, a są traktowane jak tabu. Należy o tym mówić, rozmawiać, by przełamać tą zmowę milczenia. Ktoś to musi zacząć robić, samo się nie zrobi.  Magda Rakita zaprasza do kontaktu, można się kontaktować z nią bezpośrednio, lub przez email KPH: [email protected].


Opublikowano

/ ostatnio zmodyfikowano

w

przez

Komentarze

Śmiało skomentuj:

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Zadaj śmiało pytanie!

Nie przegap nic!

Join 49 other subscribers

Wesprzyj działalność Ka

Działam od lat. Moim paliwem jest dawanie innym wsparcia. Cieszę się z każdego podziękowania, udostępnienia, potwierdzenia, że moje działania są ważne i mają wartość. Nawet 5 zł będzie dla mnie ogromnym wsparciem! Dziękuję, że jesteście! 💜

Cyklicznie: Logo Patronite

Jednorazowo: Darowizna (kartą, przelewem)