Dziś mija rok od mojej pierwszej rozprawy o ustalenie płci. Tak samo rok temu jak i dziś jest Międzynarodowy Dzień Przeciw Homofobii, Transfobii i Bifobii. Sędzina pewnie nawet o tym nie wiedziała. A szkoda, to ważny dzień dla społeczności LGBT+.
Dlaczego piszę o tym dniu?
Chcę zwrócić uwagę szczególnie na jedną kwestię. Osoby transpłciowe mogą doświadczać nie tylko transfobii, ale też homofobii i bifobii. Nawet jak są heteroseksualne, cisnormatywne. Nawet osoby cispłciowe mogą doświadczyć transfobii – np. bardzo wysokie kobiety. Jednym z moich pierwszych wpisów był opis transfobicznego ataku na mnie. Jedna znajoma potem mi powiedziała, że jej cis koleżanka również została podobnie zaatakowana. Prawdopodobnie dlatego, że była wysoka.
Drugą kwestią jest fakt, że osoba transpłciowa może być jednocześnie homoseksualna lub biseksualna. Z tego względu może też być narażona na hobofobiczne ataki. Choć niektóre z nich cieszą, bo mogą być oznaką passingu. Znam kilka par cis kobieta + trans kobieta. Czasem krzyczą na nie coś w stylu Lesby! Są to niegroźne wyrazy czyjegoś niezadowolenia. Potrafią przynieść odwrotny skutek od zamierzonego i poprawiają humor. 😉
Nie ma transfobii?
Część prawicowych, nacjonalistycznych polityków twierdzi, że w Polsce nie ma problemu z jakimiś atakami z nienawiści. Niestety, oni tylko ich nie chcą widzieć. A naprawdę dają ciche przyzwolenie, które zresztą coraz śmielej wypowiadają. Nie znają też odpowiednich słów, więc nic o transfobii, homofobii i transfobii nie powiedzą. Za to nasze prawa to według ich przywileje. Nie zauważają, że cis ludzie nie muszą nic robić by być sobą. W przypadku osób transpłciowych nie jest to takie proste. Ze względów społecznych i prawnych.
Związki…
Podobnie można usłyszeć, że osoby homoseksualne mają takie samo prawo do ślubów jak osoby hetero. Tylko nie mówią o tym, że osoby hetero mogą poślubić kogoś z kim są w związku, a osoby homoseksualne już niestety nie mogą tego zrobić. Ale mogą poślubić płeć przeciwną, co jest bez sensu. Choć czasem takie związki się zdarzają by ukryć swoją prawdziwą orientację seksualną.
Osoby transseksualne też czasem wchodzą w związki zgodnie ze swoją płcią przypisaną przy urodzeniu – próbując w ten sposób wypełnić oczekiwania społeczne, a nie własne. Łudzą się, że przejdzie im. Niestety, to ślepa uliczka. Gdy już zdecydują się spełnić własne potrzeby (nie są to zachcianki) muszą się rozwieść. Czasem tylko dlatego, że bez tego nie można dokonać korekty płci metrykalnej. Czasem, bo związek był ułudą. W drugiej opcji jest się jeszcze w gorszej sytuacji. Wtedy zwykle transfobii nie brakuje… Szczególnie transseksualne kobiety w takiej sytuacji są poszkodowane gdy mają dzieci. Mogą nawet stracić prawa do widywania się z nimi. Sądy często przyjmują stronę ich byłych.
Niestety w polskim prawie pewnie jeszcze długo nie doczekamy się ścigania przestępstw z nienawiści do osób LBGT+. Czy przyznania nam często podstawowych praw człowieka. Za to możemy edukować innych, to poprawia jakość życia osób transpłciowych. Jesteśmy ludźmi, podobnymi do innych, choć różni. Myślę, ze osoby czytające mojego bloga zdały sobie z tego sprawę. To jest jeden z powodów dla których prowadzę tego bloga, czy napisałam dziś posta na Facebooku.
Zapraszam też do użycia nakładek na profilowe, są dwie wersje: polskojęzyczna i angielskojęzyczna. Popularność tej drugiej przeszła moje najśmielsze oczekiwania. Aktualnie (16:00) została użyta ponad 1,5 tysiąca razy! Polską można ustawić klikając tutaj, a angielską wersję klikając tutaj, lub na posta poniżej.
Raport ILGA EUROPE
Według raportu ILGA EUROPE Polska jest jednym z najmniej przyjaznym dla osób LGBT+ krajem w Europie. Zajęła przedostatnie miejsce w śród państw Unii Europejskiej! Ranking ten porównuje prawo obowiązujące w danych państwach. Nasz kraj spada w rankingu z roku na rok. Nasza władza jednak nie zamierza nic z tym zrobić. Będziemy spadać dalej. Oczywiście ten raport nie ocenia stosunku ogółu do osób transpłciowych, homoseksualnych, itp. Choć pośrednio prawo przekłada się na te stosunki – gdy przestępstwa z nienawiści są ścigane nienawiść się aż tak nie rozpowszechnia. Prawo ma wpływ na zachowania obywateli. A jeszcze bardziej – egzekwowanie tego prawa.
Wspomnienia z sądu
Jak wspomniałam na początku tego wpisu, dokładnie rok temu miałam pierwszą rozprawę o ustalenie płci. Moi rodzice jako tako to akceptowali. Mojemu ojcu załatwiłam zwolnienie od lekarza sądowego, nie musiał się stawiać. Za to musiała przyjść moja mama. Był to duży stres dla nich i dla mnie. Opisałam to pokrótce przy okazji drugiej rozprawy. Sędzia nie była przeciwko, robiła wszystko zgodnie z obowiązującym prawem. A prawa szczegółowego nie ma, długo nie będzie. Obecnie jest to prowizoryczne rozwiązanie wymyślone lata temu przez Sąd Najwyższy. Sprawa cywilna w której musiałam pozwać rodziców, tak na prawdę nie mających żadnego interesu prawnego. Płeć metrykalna ich dziecka nic w tym zakresie nie zmienia. Niezależnie, czy mają córkę, czy syna – są rodzicami, mają identyczne prawa i obowiązki.
Śmiało skomentuj: